Blog 11: Fakta :)

Lieve lezers,

Deze keer een blog zonder specifiek onderwerp, maar met allemaal weetjes...

Voor degenen die het nog niet wisten: het is makkelijk om op de hoogte te blijven van mijn blog. Onder de kolom hiernaast "Blijf op de hoogte" staat namelijk een optie "meld je aan voor de mailinglijst". Als je hier je emailadres invult, krijg je iedere keer een mailtje als ik een nieuwe blog heb geplaatst. Daarnaast zet ik iedere keer op Facebook een link naar mijn blog.

Bijl
Voor iedereen die als medicus/coassistent met het vliegtuig naar het buitenland wil een tip: ik was zo slim geweest om al mijn instrumenten in mijn handbagage te stoppen, zodat ik zeker wist dat het niet kwijt zou raken. Bij de douane keken ze echter wel raar op toen ze een "bijl" (reflexhamer) in mijn handbagage zagen zitten. In Nederland is dat nog uit te leggen dat je zonder gewelddadige plannen het vliegtuig in wil stappen, maar in het Indonesisch gaat dat toch een stuk lastiger. Het zorgde voor enige problemen op het vliegveld in Semarang, maar toen ze erachter kwamen dat ik (bijna)dokter ben, vonden ze mij opeens heel interessant, haha. Op mijn volgende vlucht zal ik wel mijn stethoscoop in mijn handbagage doen, en mijn "bijl" veilig opbergen in de ruimbagage :)

Samenwerking
Visites zijn hier groepsproces: waar je in NL met verpleegkundigen samen de visite doet, doe ik hier in mijn eentje visite, maar mengt vervolgens wel de hele zaal patiënten zich in het gesprek (in het Bahasa) waardoor ik er geen snars meer van begrijp. Als de rust is teruggekeerd en de grootste discussie is afgelopen, ga ik weer rustig verder met mijn visite. Inmiddels kan ik uit deze discussies soms ook wel beter begrijpen waar mijn patiënt last van heeft, omdat ik de symptomen herken in de discussie :)

Raadselachtige patiëntendossiers
Patiëntendossiers zijn hier moeilijk te lezen met alle prachtige dokterhandschriften in een taal die ik nog steeds niet altijd begrijp. Daarnaast verdwijnen de dossiers hier soms spoorloos, om vervolgens vanzelf weer ergens op te duiken. Hetzelfde geldt overigens voor patiënten: die zijn soms opeens naar huis ontslagen of doorgestuurd naar het ziekenhuis zonder dat wij snappen waarom, terwijl andere patiënten nog 2 dagen opgenomen liggen terwijl ze weer beter zijn en geen klachten meer hebben. Het is mij nog een raadsel...

Van ondereeeen!
We waren visite aan het doen op de afdeling, toen er opeens een kat door één van de platen van het plafond heen stortte. Hele plaat aan stukken, een grote puinhoop op de kamer, maar de kat kwam netjes op zijn pootjes op een patiëntenbed terecht :)

Onderkoeling in de tropen
Inmiddels ben ik redelijk gewend aan de temperatuur hier van ongeveer 30 graden. Op regenachtige dagen wordt het extra benauwd door de hoge luchtvochtigheid. We kunnen inmiddels wel merken dat het regenseizoen is. Laatst was er 's ochtends weer een stortbui geweest. Voor mij werd het daardoor extra benauwd, maar voor de mensen hier werd het superkoud (26 graden)! De SEH stroomde tot onze verbazing vol met onderkoelde patiënten. Het bleek een schoolklas te zijn die door de regen naar school moest rennen. Voordat ik naar Indonesië ging, had ik niet verwacht dat ik hier veel patiënten met hypothermie zou zien, en volgens de medewerkers van de puskesmas was dit ook nooit eerder gebeurd.

Uitbreiding woordenschat
Elke dag leren we hier nieuwe woorden. Op de een of andere manier gebeurd het meestal dat taxichauffeurs of hostel eigenaars mij de wat minder gangbare combinaties leren. In Uganda heb ik "kabina kulungi" (lekker kontje) geleerd. Hier was het wederom een taxichauffeur. We kwamen net terug van de campus van de universiteit van onze taalles, en er liep een kip over de weg. Alle woorden die ik in het Indonesisch weet, roep ik als ik ze om me heen zie, dus nu riep ik "ayam"! Vervolgens begon de taxichauffeur over "ayam kampus". Ik dacht eerst dat dat een smakelijk gerecht zou zijn, totdat hij vertelde dat dat de term voor een escortdame was (chicks van de campus die wat willen bijverdienen). De volgende keer als diner dus toch maar geen ayam kampus bestellen, hahaha.

Pauga
Er zijn hier bij veel kruispunten verkeersregelaars. Sommigen zijn door de overheid ingehuurd, anderen staan daar vrijwillig uit zichzelf, waarbij het de bedoeling is dat langsrijdende auto's die willen oversteken deze mensen 500 rupiah (€0,03) geven. Deze mensen worden "pauga" genoemd en onze vaste taxichauffeur vindt het hilarisch als we dat roepen. Pas later kwam ik erachter waar de naam "pauga" vandaan komt: het is een slecht figuur in een tekenfilmserie, dus ik mag de politie niet per ongeluk pauga noemen, haha.

Tanken
Iets anders wat hij erg leuk vond, is om mij benzine te laten tanken. Dat gaat hier wat anders dan in Nederland: je zegt voor hoeveel geld je wilt tanken (dat mocht ik dus deze keer doen), je blijft in je auto zitten terwijl het het personeel je auto vol tankt (dat hoop je tenminste, maar dat gaat ook wel eens mis), en dat betaal je het afgesproken bedrag. Daarna heb ik bedankt in het Bahasa Jawa, wat ze natuurlijk helemaal geweldig vonden :)

Om telolet om
Kinderen hebben hier een spelletje wat vergelijkbaar is met wat ik in Nederland als kind onderweg wel eens speelde. Als er een auto of vrachtwagen langsreed, maakten we een beweging met onze arm, in de hoop dat de chauffeur zou toeteren. Hier staat kinderen langs de kant van de weg met een bord met "om telolet om" erop, ook in de hoop dat mensen gaan toeteren. Dat lukt goed, aangezien mensen hier om alles toeteren. Er wordt getoeterd voor: "hallo, ik ben nu hier", "pas op", " wat een gevaarlijke actie, jij #@*&%$", "hey buleh" en nog een heleboel andere redenen.

Kledingcrisis
Aangezien 80% van de bevolking hier moslim is, lopen wij netjes met onze schouders en knieën bedekt, met als enige uitzondering binnenshuis of op toeristische plaatsen. Laatst was ik vergeten mijn binnenoutfit om te wisselen toen ik boodschappen ging doen, dus liep ik in een hemdje en gelukkig wel een lange broek. Er werd niet meer gestaard en getoeterd dan de standaard "hey buleh". Ik ben blij dat de mensen hier zo verdraagzaam zijn :)
Tijdens sporten is echter elke outfit toegestaan, van volledig bedekt, tot alleen een sportbh en boxershort/minirokje.

Bloed
Als Nederlandse bloeddonor heb ik een Indonesische Sanquin ontdekt: Jiwasraya donor darah. Ik vind het leuk om ervaringen op te doen en nieuwe dingen uit te proberen, maar toch sla ik deze ervaring graag over. Voor mijn volgende bloeddonatie zal ik wachten totdat ik veilig terug ben in Nederland en ben getest op allerlei tropenziekten.

Rammelen & rinkelen
Als je denkt dat het in Nederland kan stortregenen en onweren, hier barst het pas echt los in het regenseizoen, wat we inmiddels goed merken na een prachtig zonnige decembermaand. Tijdens harde onweer hebben we rammelende ruiten en rinkelende glazen op tafel.

1/2 en 1/3
Vandaag is mijn laatste dag in de puskesmas in Mlonggo. Daarom heb ik vanochtend een korte afscheidsspeech in bahasa Indonesia gegeven. Hierna ga ik naar het ziekenhuis in Jepara en ik ben al halverwege mijn tropencoschap en op 1/3 van mijn reis in Indonesië, Vietnam & Cambodja. Time flies!

Liefs, Myrthe