Blog 12: Sendirian di Semarang

Lieve lezers,

In het weekend van 21 januari ben ik verhuisd van Mlonggo naar een ziekenhuis in Jepara, waar ik nu nog de laatste paar weken van mijn tropencoschap blijf. In dit ziekenhuis is de variëteit aan ziektebeelden veel groter en rouleer ik over verschillende afdelingen, met iedere middag IGD (spoedeisende hulp). Weer heel anders dan de puskesmas in Mlonggo, waar de outreaches altijd uniek waren. In het weekend van onze wissel zijn we ook weer naar Karimunjawa geweest om te relaxen op dit prachtige tropische eiland waar ik in december ook al een weekendje naartoe was gegaan.

Om ons visum te verlengen moesten we afgelopen weekend met z'n vieren naar Semarang. Na het aanvragen zijn 2 meiden doorgereisd naar Jogjakarta en eentje is naar familie in Semarang gegaan, dus bleef ik in mijn eentje over, met een hele hoop vrij tijd om allemaal nieuwe dingen te ontdekken! Ongelofelijk hoeveel ik in 4 dagen tijd heb meegemaakt! Hier een greep uit al mijn avonturen:

Donderdag heb ik samen met 2 vriendinnen overheerlijke sushi gegeten en cocktails gedronken.

Vrijdag heb ik voor de professor infectieziekten in Semarang een presentatie gegeven over een van mijn patiënten met buiktyfus, met dia's in het Indonesisch. Na het aanvragen van mijn visum, ben ik naar Sam Poo Kong gegaan, een grote Chinese tempel in Semarang. Daar waren ze volop bezig met de voorbereidingen voor het Chinese nieuwjaar, wat op zaterdag was. Bij Sam Poo Kong heb ik ruim een uur in het Indonesisch zitten kletsen met 2 meiden. Het ging over van alles: na de standaard kennismakingsvragen wilden ze ook weten hoe mijn familie eruit zag, wat voor studie ik doe en waarom ik naar Indonesië ben gegaan. Ook vroegen ze naar waar ik dan woon, en of ik niet bij mijn ouders woon. Ze wilden weten wat ik al in Semarang had gezien en gedaan, en natuurlijk wat voor lokaal voedsel ik al had gegeten. Ze waren helemaal verbaasd toen ze hoorden dat ik nu een paar dagen alleen in Semarang was en dat ik Go-Jek gebruik. Go-Jek is een geniale app die je echt voor van alles kunt gebruiken: taxi (auto of scooter), "thuisbezorgd.nl", "bol.com", massages bestellen, beltegoed kopen, echt van alles en ik heb het natuurlijk allemaal al uitgeprobeerd. Zo reis ik voor €0,15 per kwartier achter op een scooter heel Semarang door :)
's Avonds ben ik naar een westers restaurant/bar gegaan om wat te eten en kwam ik daar een paar expats tegen uit Oostenrijk, India en België, waarmee ik een gezellige avond heb gehad.

Zaterdag heb ik heerlijk uitgeslapen en ben daarna naar een restaurantje gegaan om poffertjes te brunchen, samen met Eva en haar vader. Onderweg daar naartoe (natuurlijk achterop een Go-Jek-scooter) kwam ik in de Chinese nieuwjaarsoptocht terecht, met Chinese draken en allemaal verklede mensen. Daar zijn we stapvoets langsgereden, waardoor ik de hele optocht vanaf een eersterangs positie kon bewonderen. 's Middags heb ik genoten van een heerlijk massage en 's avonds zijn we uit eten gegaan bij hetzelfde restaurantje als waar ik vrijdag was.

Zondag ben ik om 5:30 uur opgestaan voor Car Free Day. Dat houdt in dat van 5 tot 9 uur 's ochtends een paar straten afgesloten zijn voor verkeer. Ik had met Fida (een Indonesische coassistent) afgesproken om te gaan hardlopen. In de Car Free zone waren midden op straat allemaal aerobics lessen, waar honderden mensen aan meededen! Daar hebben we ook aan meegedaan en daarna zijn we verder gerend naar de food market, waar ik leker/lekker (dat zijn krokante pannenkoekjes met chocolade/nootjes/kaas topping) heb gegeten. Rond 7:30 uur ben ik met een go-jek terug gegaan naar mijn hostel om snel te douchen en daarna naar Masjid Agung te gaan, de grootste moskee van Midden-Java. Daar was ik de enige buleh, en er was net een schoolklas op excursie, dus dat betekende 200-300 foto's maken binnen een halfuur. Daarna mocht ik zonder schoenen en met hoofddoek de moskee in, heel bijzonder om een kijkje te mogen in zo'n grote moskee. Binnen zaten een heleboel mensen te chillen, wat mij wel een beetje verbaasde. Overal stonden bordjes met "verboden hier te eten, te drinken en te slapen", wat natuurlijk de favoriete bezigheden zijn van Indonesiërs. Er stond een 99 meter hoge toren voor de moskee, die symbool staat voor de 99 goede namen van Allah. Bovenin deze toren had ik prachtig uitzicht over heel Semarang. Ook heb ik het moslimmuseum in de toren bezocht, waar ik uitleg kreeg van een studente. Hierna heb ik in een Italiaans restaurant pasta & pizza geluncht. 's Avonds ben ik uit eten geweest met een groep Indonesische coassistenten, die ik ken uit Mlonggo. Het was erg leuk om deze groep weer te zien in Semarang! We zijn uit eten geweest bij een traditioneel Indonesisch restaurant met bijbehorende gerechten. Ik heb nasi sate gambing (rijst met sate van geitenvlees) gegeten, en ik moest natuurlijk ook otak gambing (geitenhersenen) proberen. Het was heel zacht en had door de saus een kruidige smaak, en nu heb ik dus ook hersenen in mijn buik... Hierna hebben we als toetje martabak (soort dikke pannenkoek) gehaald, met allemaal verschillende toppings.

Ik ben dit weekend dus lekker ingeburgerd, heb behalve via Skype geen woord Nederlands en weinig Engels gesproken, heb ik mijn Indonesische woordenschat weer uitgebreid en kan ik inmiddels in bahasa Indonesia uitleggen dat ik "sendirian, tapi tidak kesepian" in Semarang was (alone, but not lonely).

Maandag heb ik lekker uitgeslapen en daarna een ochtendwandeling gemaakt naar de Starbucks, waar ik heb ontbeten met een cinnamon roll. Ik werd natuurlijk verbaasd aangestaard omdat ik deze enorme afstand (1km) lopend aflegde en niet per scooter. Tsja, lichaamsbeweging blijft hier een uitzondering, behalve aerobics op vrijdagochtend en hardlopen/fietsen/aerobics op zondagochtend. Daarna ben ik naar het hotel van vrienden gegaan om daar even te zwemmen en daarna met hun samen te lunchen. 's Avonds zijn we naar een leuk restaurantje gegaan waar we uitzicht hadden over Semarang met allemaal lichtjes in het donker.

Dinsdagochtend kon ik mijn visum weer ophalen. Na een lunch en een lekkere massage zat dit lange weekend er alweer op en ben ik teruggegaan naar Jepara. Na vorige week op interne geneeskunde te hebben doorgebracht, ben ik deze week een kijkje gaan nemen bij psychiatrie, waar de communicatie met patiënten echt een stapje te moeilijk is, maar gelukkig legt de psychiater veel uit in Engels aangevuld met een beetje bahasa. Morgen ga ik naar de afdeling longgeneeskunde en daarna heb ik alweer weekend, time flies!

Liefs, Myrthe