Blog 13: Jepara dan Gunung Muria
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
13 Februari 2017 | Indonesië, Jepara
Inmiddels zit ik alweer een paar weken in het ziekenhuis in Jepara. Hier heb ik alweer enorm veel meegemaakt en nieuwe ervaringen opgedaan.
In het ziekenhuis heb ik al op meerdere afdelingen gewerkt: interne geneeskunde, psychiatrie, longgeneeskunde, chirurgie en iedere middag spoedeisende hulp. De ziektebeelden die ik hier zie zijn vaak complexer en verder gevorderd dan in de puskesmas in Mlonggo. Hierdoor krijg ik weer veel nieuwe kennis, maar maak ik ook heftige dingen mee. Voor mensen met een minder sterke maag is het misschien verstandig om de rest van deze alinea over te slaan... Door de meubelindustrie in deze regio komen er regelmatig mensen met verwondingen door houtzaagmachines, waardoor ik al menig afgehakte vinger heb gezien die moest worden geamputeerd/gehecht. Tijdens mijn week chirurgie mocht ik bij heel veel operaties assisteren, soms waren dit veelvoorkomende operaties zoals een liesbreuk, grote buikoperaties waarbij een stoma werd aangelegd, maar ik heb ook geholpen bij het verwijderen van een enorm kankergezwel waar maden in kropen.
Ook gebeurt het hier helaas vaak dat patiënten niet naar controle afspraken komen. Zo kunnen ze niet goed worden behandeld: patiënten met tuberculose die maar 1 maand hun medicatie innemen, terwijl de therapie 6 maanden duurt, een zwangere vrouw met ernstig overgewicht en suikerziekte die niet op controle kwam en dus niet kon worden behandeld voor haar suikerziekte, met als gevolg een doodgeboren baby. Door zulke trieste gevallen besef ik me des te meer hoe goed de gezondheidszorg in Nederland is geregeld en hoe blij ik mag zijn dat ik in Nederland ben geboren.
Ook voel ik me gelukkig met de kans om veel van de wereld te zien en te ervaren. Zo zijn we vorig weekend naar Gunung Muria geweest, een slapende vulkaan die voor het laatst rond 160 voor Christus is uitgebarsten. Met z'n vijven zijn we hier naartoe gegaan en hebben deze berg (die inmiddels niet meer als vulkaan herkenbaar is) beklommen. We starten op 800 meter hoogte en zijn in 3 uur tijd naar de top geklommen op 1630 meter. Onderweg zijn we een rivier overgestoken en we hebben genoten van prachtige uitzichten! Het was best een zware klim door alle glibberige paadjes, vooral het laatste stuk was steil en glad, maar het was zeker de moeite waard. Mijn schoenen hebben het alleen niet overleefd, de zolen zijn onderweg losgegaan, dus tijd voor nieuwe wandelschoenen, want er zijn nog een hoop andere dingen te beleven!
Deze week is het weer tijd voor een nieuwe afdeling: NICU/PICU (baby/kinder intensive care) en de kinderafdeling, mijn favoriet! Dus ondanks dat mijn wekker elke dag al om 5:30 uur afgaat, heb ik er enorm veel zin in! =D
Liefs, Myrthe
-
13 Februari 2017 - 17:54
Karin:
Dag lieverd,
Het tropencoschap levert je veel op. En dan nu afsluiten met kindergeneeskunde, jouw toekomst!
Geniet van de laatste 2 weken werken om daarna van 7 weken vakantie te gaan genieten.
KUS mamma -
13 Februari 2017 - 22:12
Ben Dull:
weer een interessant verslag, met veel prachtige foto's! Lekker bezig!! -
21 Februari 2017 - 16:09
Sabine Gussinklo:
Hi Myrthe,
Wat leuk om je blogs te lezen.
Wat maak je enorm veel mee!
En wat knap dat het je zo goed af gaat met de taal.
Hopelijk heb je genoten op de kinderafdeling.
Geniet van deze bijzondere ervaring!
Groetjes (Bien, assistente dr. Schattevoet) -
05 April 2017 - 00:59
Andra Sesahayu:
Hallo myrthe...nice ..i hope i can understand your language..im from jepara kartini hospital
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley